W latach 30 – tych ubiegłego stulecia powstał w pobliżu Wisły na działce piętrowy budynek w stylu modernizmu europejskiego – jak ustalił architekt i regionalista Tadeusz Michalak – wg projektu lubelskich architektów. Zaprojektowali go: Tadeusz Witkowski, który ok. 1930 r. opracował część gastronomiczną tego obiektu od strony Bulwaru, oraz Stanisław Fertner – autor części hotelowej, przygotowanej dwa lata później.

Powstały z drewnianych prefabrykatów hotel i pensjonat „Kasyno” – jak widać na dokumentach zgromadzonych przez obecnych właścicieli pensjonatu – ówczesny obiekt oferował swoim gościom ponad dwadzieścia pokoi na parterze i piętrze, a w suterenach – garaże. „Kasyno” reklamowało się w przewodniku z 1933 i 1939 r., zachwalając „nowoczesny komfort, pierwszorzędną restaurację, gabinety, boksy i place tenisowe”. Tuż pod reklamą „Kasyna” w informatorze z 1933 r. był apel Związku Uzdrowisk Polskich: „Wyjazd do uzdrowisk zagranicznych nie lepszych od polskich jest zbrodnią wobec Ojczyzny!”

Hotel niedługo jednak przyjmował gości. Wybuchła wojna i okazało się, że bryła budynku kłóci się z niemieckimi planami stworzenia w Kazimierzu niemieckiego kurortu. Nakazano rozbiórkę „Kasyna”, po którym pozostał tylko pusty plac zachowujący jego nazwę. Miejscowi chłopcy właśnie tutaj – „na Kasyno” – jeszcze długo po wojnie chodzili grać w piłkę.

POWRÓT DO TRADYCJI
W czasach PRL-u powstał na tym miejscu bar wątpliwej sławy. Dziś na działce, która została podzielona, stoi nowoczesny budynek nawiązujące do tradycji przedwojennego „Kasyna” – od strony Wisły Pensjonat „Austeria Kazimierska”,z restauracją od strony ulicy Sadowej .